Vandaag was het een emotioneel zware dag. Allebei weinig geslapen, het gesprek van gisteren met de kinderoncoloog nog in gedachten, en ondertussen zien hoe Nienke weer helemaal aan het opknappen is van de chemotherapie. Ze heeft geschaterlacht, gekletst, gestaan en we zijn voor het eerst in vijf dagen met haar van haar kamer afgeweest. We hebben een rondje over de afdeling gemaakt en in de centrale hal gespeeld. Dit tot grote tevredenheid van mevrouw. De morfine is vandaag afgebouwd en tegelijk is haar voeding weer opgebouwd, gelukkig zonder problemen. Allemaal zaken waar je blij om mag zijn maar de wetenschap dat we haar waarschijnlijk moeten missen en de onzekerheid over de weg daar naar toe is ........ onbeschrijfelijk.......