Lieve vrienden en familie, enorm bedankt voor jullie meeleven in woord en gebed, ook voor de kaartenstuurders en sms'ers. Dit steunt ons enorm.

Nienke heeft vannacht goed geslapen. Vanochtend mochten we, ondanks matige bloedwaarden toch naar huis. Eenmaal thuis gekomen was Nienke erg onrustig, ze leek niet echt pijn te hebben maar eerder emotioneel. We mogen niet uit haar blikveld verdwijnen en als je in de buurt bent dan reikt ze naar je. Als wij dan eenmaal onder handbereik zijn dan wordt er gekletst en gespeeld. Nienke is inmiddels gewend dat er altijd iemand bij haar in de kamer is.

Bij het naar bed gaan bleef Nienke lang huilen. Toen Peter haar uiteindelijk oppakte moest ze veel overgeven. Het is voor ons lastig in te schatten tot in hoeverre ze hier al langer last van heeft gehad en wat de oorzaak is. Helaas kwam ook de sonde er mee uit dus de thuiszorg gebeld en de sonde opnieuw ingebracht. Nienke was na het overgeven duidelijk opgelucht en zo zonder sonde konden we nog een paar mooie foto's maken.

Nienke is uiteindelijk rond 22:00 weer naar bed gegaan en vlotjes in slaap gevallen.

Ruben hebben we vandaag opgehaald van het kinderdagverblijf waar hij vanochtend door Peter's moeder naar toe was gebracht. Peter en Ruben hebben Peter's moeder samen naar de trein gebracht. We zijn zelfs even met zijn allen in de trein geweest tot grote vreugde van Ruben. Bij het naar bed brengen van Ruben hebben we, zo goed en kwaad als dat kan met zijn allen in Ruben's bed gelegen; wat kunnen we daar van genieten! We moeten dan net als Ruben onze duim in de mond doen en ondertussen laat hij de auto's op zijn dekbed zien.