De eerste nacht thuis was onrustig. Bij het naar bed moest Nienke lang huilen. Nadat we dit even hebben aangezien haar er toch maar weer uit gehaald. Vervolgens moest ze flink overgeven. Haar maag lijkt helaas nog steeds niet bestand tegen een normale hoeveelheid voeding. Nadat de thuiszorg  de sonde weer had ingebracht is ze gelukkig weer gaan slapen. Helaas had ze midden in de nacht de sonde er weer uitgetrokken. Omdat we snel verder wilden slapen hebben we de sonde toen zelf maar ingebracht......helaas niet met het resultaat dat we snel weer sliepen, daarvoor maakten we ons allebei te ongerust. Onder andere door het gebrek aan slaap was gisteren een zware dag. Daarnaast moest Nienke veel huilen zonder dat we helder kunnen krijgen waar dit nou aan ligt; tumorpijn, buikpijn, honger, misselijkheid, of iets emotioneels? De onzekerheid over wat er aan de hand is maakt ons af en toe wanhopig.

Gelukkig is de afgelopen nacht rustig geweest. Nienke heeft geslapen tot een uurtje of acht.

Vandaag had Nienke een betere dag. Ze zat wat beter in haar vel en heeft regelmatig gelachen. Vooral rondgereden worden in de kinderwagen maakt haar rustig en blij, dus dat hebben we veel gedaan.

Vanmiddag moest ze nog een keer flink overgeven dus hebben we ook weer bezoek gehad van de thuiszorg om de sonde weer in te brengen. Het is goed om regelmatig contact te hebben met de thuiszorg. Ook met het oog op de toekomst mocht Nienke meer zorg nodig gaan hebben.

Op dit moment ligt ze rustig te slapen en dat hopen wij zo ook te gaan doen.

Proefpakketjes......Ruben heeft het bijna begrepen