Afgelopen nacht had Nienke veel buikpijn. Om het uur werd ze wakker en kronkelde ze door haar bed. Vanochtend de morfinepomp weer aangesloten. Deze pomp kunnen wij gedeeltelijk zelf bedienen zodat we, indien nodig wat extra kunnen geven. Verder heeft Nienke een relatief goede dag gehad. Ze was een beetje humeurig. De sondevoeding loopt nog op een meer dan acceptabele snelheid en ze heeft hierbij gedurende deze kuur nog niet overgegeven.

Wat minder prettig om naar te kijken is, zijn haar billen. Als je haar in haar blootje op een wit kleed legt dan is het kleed daarna rood. Het ziet er echt pijnlijk uit maar zelf lijkt ze er niet zo veel last van te hebben; als je haar billen afveegd dan reageert ze daar niet echt op. We smeren haar billen dik in maar dit is enkel preventief. Ze heeft door de chemo een dermate slecht bloedbeeld dat ze niet kan herstellen.

 Verder worstelen we met de MRI-uitslag van gisteren. Mogen we daar wel blij of hoopvol van worden? Natuurlijk fijn dat er een afname is en de gekozen chemotherapie de juiste lijkt. Maar als je blij bent is het ook weer een lange weg naar beneden bij een teleurstellend bericht. Bovendien liggen daar wel de harde, weinig hoopgevende cijfers en statistieken behorend bij het type kanker dat Nienke heeft. Deze worsteling zal voorlopig niet weggaan.

Bij pappa of mamma op schoot filmpjes kijken van mijn brallende broer; ultiem genieten