zondag 20 november 2011

Afgelopen dagen hebben we het gevoel gekregen dat Nienke weer achteruit gaat. We merken dat ze vaker niet comfortabel is en maar kleine stukjes slaapt. Tegen de onbekende pijn geven we tramadol. Hoewel we ons bewust zijn van de slechte prognose is de onwetendheid over wat er met Nienke op dit moment gebeurd slopend. Voor morgen staat er weer een bloedafname gepland en voor dinsdag een nieuwe kuur. De kans dat we deze kuur mogen starten op basis van het bloedbeeld van morgen lijkt ons nihil.

5 opmerkingen:

  1. we kunnen even geen woorden vinden over wat jullie moeten meemaken, maar we willen toch even laten weten dat we veel aan jullie denken en bidden.

    een dikke knuffel voor jullie allemaal

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wat heftig allemaal! Om je kind te zien lijden.. er is niets ergers dan dat!
    Onze gebeden stoppen niet.
    Er zijn geen woorden, eigenlijk alleen maar vragen. God wil er voor jullie zijn, in jullie zorgen en onzekerheid. Veel kracht en zegen gewenst. Mijn gebed voor jullie is:

    Houd hen vast, laat Uw liefde stromen.
    Houd hen vast, heel dicht bij Uw hart.
    Draag hen met de kracht Uw liefde.
    Wil hen weiden als Uw lammeren.
    Wees met hen als zij door een dal van diepe duisternis gaan. Zegen hen, alle dagen lang!

    Hanneke Mostert-Kleijer

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Iedere keer na het lezen van één van jullie blogs krijg ik meer respect voor jullie. Wat gaan jullie door een moeilijke tijd en wat vind ik het knap dat jullie deze weblog bijhouden. Ik denk aan jullie in mijn gebed!
    liefs, Maaike

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Peter en Cobie, omdat ook wij van onszelf geen woorden kunnen vinden voor de situatie waar jullie in zitten, willen we jullie graag een gedicht sturen. het geeft ons ook steun in moeilijke situaties, die ons menselijk verstand te boven gaan.

    God gaf aan mij de legkaart van mijn leven,
    als stukjes speelgoed in een kinderhand,
    de doos met 't voorbeeld heeft Hij niet gegeven:
    ik vind niet meer dan enk’le hoekjes en de rand.
    Daar binnenin zie ik alleen maar kleuren, ook stukjes zwart en stukjes wolkenwit, het is een chaos en ik blijf maar speuren,
    of 'k ergens toch de uitkomst nog bezit.
    Ik weet het niet, ik kan er slechts naar gissen,
    zolang Hij immers 't voorbeeld voor zich houdt,
    en daarom blijf ik in het ongewisse,
    hoe in de toekomst 't leven zich ontvouwt.
    Zal er veel zon zijn, of ook duist're wolken?
    Maar dikwijls heeft een wolk een gouden rand.
    O, Heer ik kan uw puzzel niet vertolken,
    ‘k heb 't raadsel van mij leven in mijn hand.
    En is één ding waarop ik mag vertrouwen,
    hoewel ik nu nog in het donker tast:
    eenmaal zal ik 't voltooide beeld aanschouwen,
    en zien dat ieder stuk volkomen past!

    Gods nabijheid toegewenst
    Teus en Yvon

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Peter en Cobie,
    Wat is dit ontzettend moeilijk en zwaar voor jullie, woorden schieten tekort, dit lieve kleine meisje, die dit allemaal doormaakt en niet snapt wat er allemaal gebeurt.
    We bidden voor jullie, voor kracht, voor wijsheid, voor Zijn nabijheid.
    Theon en Heleen Vliegenthart

    BeantwoordenVerwijderen